Antypedagogika - wspierać zamiast wychowywać

                  4 marca w nowotarskim Moku odbyło się drugie spotkanie z mgr Pawłem Dziadkowcem poświęcone antypedagogice. Frekwencja była znacznie niższa niż na pierwszym spotkaniu, a co więcej dowiedzieliśmy się, że hasło antypedagogika – wspierać zamiast wychowywać wywołało istną burzę, żeby nie powiedzieć oburzenie w jednej ze szkół. Pytanie tylko czy słusznie? Wypadałoby może zacząć od takiego stwierdzenia, iż i prowadzący ten wykład i organizująca go, a zarazem pisząca tę relację są pedagogami i mają uprawnienia do nauczania, pracują z dziećmi na co dzień. Teorie antypedagogiczne są nam jednak bliższe niż tradycyjna pedagogika. Nie rozumiem dlaczego pedagodzy tak bardzo mocno trzymają się terminologii. Jakby to ich konstytuowało jako dobrych nauczycieli.

 Czy dobry nauczyciel może być antypedagogiem? Ależ tak, może i z pewnością będzie, choć w obecnym systemie szkolnictwa ciężko mu będzie konsekwencje przestrzegać antypedagogicznych zasad. Słowo antypedagogika odstrasza – usłyszeliśmy od jednej z nauczycielek, a dzieci trzeba wychowywać. Cóż my konsekwentnie będziemy twierdzić, że dzieci trzeba wspierać nie wychowywać, a nazewnictwo jest kwestią drugorzędną. Skoro jednak pojawił się tego typu problem, że to właśnie owa nazwa odstrasza i bulwersuje, to może warto zastanowić się nad jej zmianą. Jej wielki propagator, teoretyk i praktyk Hubertus von Schoenebeck nazywa ją także „przyjaźnią z dziećmi”, to jednak mało praktyczne i nie wnosi nic nowego. Czekamy więc na wasze propozycje, może ktoś wpadnie na jakiś ciekawy pomysł, jak inaczej nazwać antypedagogikę.

Możliwe też, że niska frekwencja to znak naszych czasów. Nie tylko większość z nas nie ma czasu na dzieci, a jak już się pojawią, to później nie ma czasu dla dzieci - niestety nie mamy też czasu na refleksję nad tym jak z naszymi dziećmi postępować, by wyrastali na mądrych, niezakompleksionych, otwartych, znających swoją wartość dorosłych.

Joanna Krauzowicz - Tarczoń